اقوام مختلف استان گلستان که هر یک فرهنگ، آداب و رسوم و صنایع دستی خاص خود را دارند. قوم ترکمن نیز به عنوان یکی از اقوامی که در ترکمن صحرا (منطقه ای در شمال شرق ایران) زندگی می کنند، دارای صنایع دستی متنوعی هستند.
قالی بافی صرفاً در بین زنان ترکمن رایج است. زنان و دختران ترکمن از روزگاران بسیار کهن به قالیبافی اشتغال داشته و این هنر را از نسلی به نسل دیگر انتقال داده اند و نیز یکی از عمده ترین راههای معیشت در بین ترکمانان، قالی بافی بوده است.
منشأ نقش قالی های ترکمن، مظاهر طبیعت و محیط زندگی آنها بوده است، طرح قالی های ترکمنی بیشتر شکسته و هندسی است و قرینه سازی نقوش از ویژگی های آن است.
قالی و قالیچه های ترکمنی به طور کلی دارای گره ترکی باف است که به طور عمده بر روی دستگاههای افقی بافته می شود ولی در حال حاضر بخاطر بهداشتی نبودن دارهای افقی، سعی می شود تا از دارهای عمودی استفاده شود. نقوش زیبای این قالی ها، طرح های هندسی است که برگرفته از تغییر و تحولی است که در زندگی ترکمنان رخ داده است مانند: مهاجرت، اعمال قدرت و پیروزی در جنگ. گل های اصیل قالی ترکمن هر یک بیانگر علامتی خاص از یک طایفه اند.
ترکمن ها پشتی را قارچین می گویند و به صورت کیسه می دوزند و داخل آن را با مواد نیمه نرم مثل مقوا یا کارتن پر می کنند و به عنوان تکیه گاه در هنگام نشستن مورد استفاده قرار می دهند.در این میان پشتی های ترکمن بسیار شبیه به قالیچه هستند که در اندازه های نیم متر، یک متر و یک و نیم متر بافته می شوند و در آن از رنگ های قزل، طلایی و آق استفاده می شود که نقوش آن را گلچه و قره نقش می خوانند.
مواد مصرفی در گلیم ، پشم، ابریشم، پنبه و یا الیاف مصنوعی می‌باشد. وسائل لازم در گلیم بافی، دار، قیچی، سوزن و میله است که در روستاهای ترکمن‌نشین بیشتر شاهد دارهای افقی و خوابیده بر روی زمین هستیم؛ دارهایی که حدوداً تمامی سطح اتاق را اشغال کرده و آن اتاق را به کارگاه گلیم بافی تبدیل نموده است.
در بافت گلیم از طرح‌ها و نقوش متفاوتی استفاده می‌شود، از جمله: نقش شطرنجی، حیوانات، اشیاء، گیاهان، نقش خورشید و غیره که زیبایی خاصی را به گلیم می‌دهند.محصولات متفاوتی از فرایند گلیم بافی بدست می‌آید که نقش فراوانی در زندگی مردم داشته و عبارت است از: جل اسب، جوال، خورجین، سجاده، پادری و پاشتری.گلیم ترکمن انواع مختلف دارد که می توان به گلیمچه و انسی/ قاپی گلیم اشاره کرد.
نمد مالی بیشتر برای استفاده شخصی تولید می شود و برخلاف سایر مناطق ایران که نمد مالی کاری مردانه است، در بین ترکمانان نمد مالی و تولید محصولات نمدی به وسیله زنان انجام می شود. نقش نمدها خطوط منحنی دارد و به نام های "چشم شتری"، قوچ، عقرب زرد و تیرانا خوانده می شود. نمد خوب را از پشم بهاره گوسفند تهیه می کنند و زنان هنرمند نقش شاخ قوچ را برروی آن می اندازند. نمدهای تولید شده مصارف مختلفی دارند، از قبیل نمد زیر پایی، نمدی که دور آلاچیق می پیچند و نمد شولا که چوپانان به خود می پیچند.
این هنر دستی بیشتر در قبایل"گوکلان" مرسوم است. معمولا پارچه ها دارای رنگ های روشن و طرح های زیبایی هستند. برای رنگ کردن حریر، از رنگ های گیاهی استفاده می شود. دوام رنگ های روشن و زیبایی نقش و نگارها، از ویژگی پارچه هایی است که به دست قبایل گوکلان بافته می شود. پار چه های ابریشمی به صورت طاق هایی به طول دو و نیم تا پنج متر و به پهنای 30 تا 40 سانتی متر بافته می شوند. رنگ قرمز سنتی ترکمن(قرمز کونیک)، به منظور استفاده در مراسم عروسی و جشن ها استفاده می شود.
نواری پهن که در حدود 10 الی 12 متر طول دارد و مانند کمربندی در قسمت درونی اُی، به صورت دور تا دور کشیده می شود.
زنان ترکمن از کودکی با انواع زیورهای طلا، نقره و سنگهای تزئینی آشنا شده و خود را با آن می آرایند. استفاده از زیور در نزد ترکمن ها نه تنها جنبه خود آرایی و تزیینی داشته و دارد، بلکه از جنبه اقتصادی و فرهنگی نیز حائز اهمیت بوده است. از نظر فرهنگی، زیور آلات ترکمن ها به واسطه آویز های مختلف در هنگام حرکت، ایجاد سروصدا می کرده، که بیانگر قسمتی از فرهنگ آنها است.
طلسم ها و طومارها که حامل ادعیه می باشند و قاب های قرآن که به گردن می آویزند، جنبه های اعتقادی استفاده از زیور آلات را نزد ترکمن ها روشن می سازند. زنان ترکمن علاوه بر زیورهایی که به کلاه و سر خود می آویزند، برای تزیین موهای خودنیز زیورهای خاصی دارند.
مردان ترکمن هم از زیورآلات خاص خودشان نظیر انگشترهای نقره و طلا،کمربندهای نقره ای، خنجر و شلاق اسب استفاده می کنند. شایان ذکر است که اسباب بازی کودکان و لباس آنان نیز با زیورآلات تزیین می شوند.
اقوام ترکمن از آن دسته از اقوام ایرانی است که همچنان بر آداب و رسوم خود پایبند بوده؛ و تبلیغات و ورود پارچه و لباس های وارداتی، خللی در لباس این مردمان ایجاد نکرده است. این مردمان لباس های خاص خود را با همه اجزای آن که شامل کلاه، پیراهن، جلیقه، کت و شلوار و کفش می باشد تهیه کرده و با نقوش خاص خود مزین ساخته، آن را می پوشند و به آن افتخار می کنند.
سوزن دوزی تماماً توسط زنان و دختران ترکمن انجام می شود. آنان با دقت و ظرافت، با نخ های رنگین، برروی عرقچین کودکان و مچ شلوار، دور یقه و سر دست پیراهن زنانه را سوزن دوزی کرده، نقش های زیبایی می آفرینند.